I consider si-kat as my first 'brain child'. It started from scratch. Not even one from the original group had a strong foundation in Theater Arts. The beginning was crucial yet memorable. It was also quite a mess so to speak.
Andaming ginawang experiments... workshops... Mahaba ang mga panahon ng preparasyon just to mount especially the first play productions. Andaming sakripisyo... But you know what? It was all worth it. Andami ko ring natutunan. Andami ko nadiskubre sa sarili ko at sa kakayanan ko not only as a teacher but as a part of a creative force in the group.
Matagal na rin akong hindi nakakasama sa isang production pero sa aking pagtuturo ay hindi na mawawala ang teatro. It has already become integral in my methodologies. Kahit naman nandito ako sa ibang bansa at malayo sa Pilipinas ay nakakapagbigay pa rin ako ng theater workshops sa mga bata at sa mga guro dito sa Brunei. Patuloly pa ring nananalaytay sa akin ang dugong si-kat. That I'm proud of.
I am still hoping that someday, I can do a collaboration with si-kat especially with the alumni of this theater group. Isang project na lalong magpapatibay sa si-kat lalo na sa mga miembro na nasa Mt. CarmeL School pa ngayon. Kung kailan man 'yon ay di ko pa masasabi pero alam ko na darating ang pagkakataon na ito.
No comments:
Post a Comment